همیشه همراهِ من !
بودنت برایم مقدس بود. هر لحظه اش خوشبختی‌ بسیاری به همراه داشت. نبودنت اما، موهبتی پر رنج بود، که درس‌های بسیاری به من آموخت

آموختم که در واقع هیچکس خوشبخت یا بد بخت نیست. خوشبختی‌ و بدبختی تنها دو واژه اند که ما برای بیان احساساتِ قلبی مان در یک لحظه یا برای تعریفِ حالاتِ روحی خود در دوران خاصی‌ به کار میبریم. دو واژه که کاربردِ آنها بستگی زیادی به خودِ ما دارد.

آری بزرگوار ترینِ من !
حضورِ تو آنچنان پر برکت بود، که حتی در نبودنت ، حسِ شگفت انگیزِ خوشبختی لحظه ای‌، مرا رها نکرد ...

نیکی فیروزکوهی
نامه ی هشتاد و دوم از کتاب در خانه ما عشق کجا ضیافت داشت/ نشر ماه باران