همیشه همراهِ من!

همیشه همراهِ من !
بودنت برایم مقدس بود. هر لحظه اش خوشبختی‌ بسیاری به همراه داشت. نبودنت اما، موهبتی پر رنج بود، که درس‌های بسیاری به من آموخت

آموختم که در واقع هیچکس خوشبخت یا بد بخت نیست. خوشبختی‌ و بدبختی تنها دو واژه اند که ما برای بیان احساساتِ قلبی مان در یک لحظه یا برای تعریفِ حالاتِ روحی خود در دوران خاصی‌ به کار میبریم. دو واژه که کاربردِ آنها بستگی زیادی به خودِ ما دارد.

آری بزرگوار ترینِ من !
حضورِ تو آنچنان پر برکت بود، که حتی در نبودنت ، حسِ شگفت انگیزِ خوشبختی لحظه ای‌، مرا رها نکرد ...

نیکی فیروزکوهی
نامه ی هشتاد و دوم از کتاب در خانه ما عشق کجا ضیافت داشت/ نشر ماه باران

فکرش را نکن

عاشقی درد است و تحقیر است فکرش را نکن
دست وپاگیرست و زنجیر است فکرش را نکن
هم جدایی هم وصالش قصه و افسانه است
دم به دم با ناله درگیر است فکرش را نکن

قلب عاشق دائمادرمعرض نیش است وبس
عاقبت هم زخم شمشیرست فکرش را نکن

اولش آسان خودش را میزند جا ، نانجیب
آخرش عاشق زمین گیرست فکرش رانکن
عمر عاشق میشود،صرف خیالات عبس
درجوانی چهره اش پیرست فکرش را نکن

گه غمین است و گهی شاد و گهی بی اعتنا
هرکه شد - از زندگی سیر است،فکرش را نکن

توهم؟

تابحال ، از عسل ِ چشم کسی مَست شدی ؟!!
تا بحال ، عاشق ِ دیـوانـه ی سرمست شدی ؟

من همان عاشق ِ دیوانه ی سرمست ِ توأم!!!!
تـو بـه اندازه ی من پای کسی هـرز شدی ؟

وقتی از خلسه ی آغوش ِ تـو بر می گردم!!!!
تـو هم آشفته ی آن بوسه ی بی مرز شدی ؟

من که از دوری تـو تـار ِ دلم می لـرزد!
تو هم اندازه ی من این همه دلتنگ شدی ؟

هوس ِ خواستن ت ، مثل ِعسل شیرین است
تو بگو ، عاشق ِ این قلب ِ پُر از درد شدی ؟!